یکی از مهمترین ورزشها، دومیدانی است؛ این ورزش از ریشه یونانی اتلوس به معنی مبارزه و تلاش گرفته شده است.
در مورد تاریخچه دوومیدانی دربازیهای المپیک روایات مختلفی وجود دارد؛ اما نام «کوروبوس» بهعنوان اولین قهرمان این مسابقهها در 884 سال قبل از میلاد ثبت شده است. کوروبوس در مسابقه دو 200 متر که تنها مسابقه ادوار اولیه بوده، برنده شده است.
در سال 1896 که آغاز دوره مدرن بازیهای المپیک بود، از این ورزش در کنار مسابقههای شنا بهعنوان قلب بازیهای المپیک یاد شده است.
شعار دوومیدانی در المپیک به زبان یونانی سیتیوس، آلتیوس، فورتیوس به معنی سریعتر، بالاتر و قویتر است.
طولانیترین رقابت در میان شاخههای مختلف دوومیدانی، دوی 42 کیلومتر و 195 متر ماراتن است که ریشه در تاریخ یونان باستان دارد.
پرش طول، پرش ارتفاع و سهگام و پرشبانیزه شاخههایی هستند که در یک زمین انجام میشوند. همچنین رشتههای پرتابی شامل پرتاب وزنه، چکش، دیسک و نیزه است.
امروزه دوومیدانی با رشتههایی همچون فوتبال، بسکتبال، تنیس و والیبال بهعنوان پرتحرکترین رشتههای ورزشی جهان رقابت میکند.
سابقه حضور زنان در مسابقههای دوومیدانی المپیک نیز به بازیهای 1928 آمستردام برمیگردد. اگر چه برنامه بازیهای المپیک از سال 1932 فرق کرده و نسبتاً استانداردتر شده است؛ اما برنامه مسابقههای مردان و زنان تقریباً مثل هم است و تفاوتهای اندکی دارد. دوی 3000 متر زنان برای اولینبار در المپیک پکن گنجانده شده است.
علامت اختصاری فدراسیون بینالمللی (I.A.A.F) است. در حال حاضر تقریباً هیچ کشوری نیست که عضو فدراسیون دوومیدانی نباشد و از قوانین آن پیروی نکند.
یک پیست استاندارد دوومیدانی در فضای باز به شکل یک استادیوم است که ۴۰۰ متر طول دارد و دارای حداقل ۸ لاین است. عرض هر خط حدود ۱.۲۲ متر است.
پیستهای فضای بسته کاملاً شبیه به پیستهای فضای باز طراحی شدهاند، اما این پیستها تنها ۲۰۰ متر طول دارند و حدود ۴ تا ۸ خط با عرض ۰.۹۰ تا ۱.۱۰ متر دارند. خطهای این پیستهای داخلی به منظر جبران شعاع چرخش کوچکتر به هم متصل میشوند.
اگر بخواهیم به لباس مخصوص دومیدانی اشاره کنیم باید بگویم رکابی هم توسط زنان و هم مردان استفاده میشود. در بسیاری از کشورها پوشیدن این لباس بهعنوان لباسی غیررسمی در عموم پذیرفته شده است درحالیکه در ایران تنها بهعنوان پوششی در فضای خصوصی و یا ورزشی به کار میرود.
مسابقههای دوومیدانی دارای قوانین و مقررات زیادی است که در ادامه به تعدادی از آنها اشاره میکنیم.
طبق اعلام انجمن بینالمللی فدراسیونهای دوومیدانی، این ورزش شامل رشتههای زیر است:
همه این اشکال بهغیراز مسابقات امدادی انفرادی هستند.
ورزشهای دوومیدانی را میتوان در پنج دسته طبقهبندی کرد:
در گروه سنی مستر دوومیدانی گروههای سنی ۵ساله برای ۳۵ سال به بالا قرار میگیرند. در دست بزرگسالان هیچ محدودیتی برای سن وجود ندارد؛ اما افراد جوانتری که در مسابقات استقامتی شرکت میکنند برای حضور محدودیت خواهند داشت. دسته زیر ۲۳ سال به افراد با سن کمتر از ۲۳ اختصاص دارد. دسته جونیور به افراد با سن کمتر از ۲۰ و دسته جوانان مختص ورزشکاران جوانتر از ۱۸ سال است.
دویدن یکی از ورزشهای مؤثر در سوزاندن کالری است. این گونه خیلی سریع میتوانید به هیکل ایدهآل خود دست پیدا کنید.
دویدن تأثیر زیادی بر افزایش تراکم استخوانها و ماهیچهها دارد.
با دویدن ضربان قلب منظم میشود و فشارخون کاهش مییابد. همچنین دویدن میزان کلسترول خون را کاهش میدهد و احتمال لختهشدن خون در رگها و حملات قلبی را کم میکند.
دویدن استرس را کاهش میدهد و احساس عصبانیت و نارضایتی را کم میکنند؛ دویدن به مدت طولانی باعث میشود نگرانیهای خود را فراموش کنید و آرامتر شوید. دویدن باعث مثبت گرایی و خوشاخلاقی نیز میشود.
افرادی که میدوند، اعتمادبهنفس بالاتری دارند. با کمکردن وزن، افزایش حجم ماهیچهها و سالمتر شدن، اعتمادبهنفس نیز افزایش مییابد.
دویدن باعث افزایش قدرت ماهیچهها و استخوان بدن میشود. بدین شکل بدن در برابر بیماریها مقاومتر شده و دیرتر نشانههای پیری مشاهده میشوند.
دویدن به طور مداوم آسان نیست. به همین دلیل خیلی از افراد پس از مدتی دویدن، این عادت را کنار میگذارند. با ادامه دویدن و غالب شدن بر تنبلی، اراده افزایش مییابد.
دویدن میزان گلبولهای سفید خون را افزایش میدهد. همچنین ورزش دومیدانی موجب کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه، دیابت و پوکیاستخوان و... میشود.
باوجوداینکه دویدن ورزش ساده است، هماهنگی اعضای بدن را زیاد میکند. بهخصوص اگر این دویدن در زمینی با موانع کوچک انجام شود.
دومیدانی باعث افزایش کیفیت خواب میشود؛ چرا که بعد از دویدن بدن خسته میشود و میتوان خوابی عمیق داشت. دوندگان معمولاً سریعتر به خواب میروند و خواب عمیقتری نسبت به افراد عادی دارند.