تاریخچه ورزش ژیمناستیک Gymnastic به حدود ۲۰۰۰ سال قبل برمیگردد؛ در دهه 1830 ورزش ژیمناستیک به آمریکا معرفی شد و سیستم مدرسه ژیمناستیک توسط مهاجرانی از جمله frang , lchaales, follel, chorles,beik تأسیس گردید.
در سال ۱۸۸۱ فدراسیون بینالمللی ژیمناستیک تأسیس شد که بعدها به نام هیئت فدراسیون ژیمناستیک اروپا تغییر یافت. این سازمان در مسابقات بینالمللی پیشقدم بود. اتحادیه ورزشکاران غیرحرفهای در سال ۱۸۸۳ در آمریکا تأسیس گردید. این سازمان مسئولیت کنترل و مراقبت از ژیمناستیک کاران را در آمریکا بر عهده داشت.
اولین مسابقه بزرگ در المپیک آتن یونان در سال ۱۸۹۶ برگزار شد؛ در این مسابقه ۵ کشور شرکت کردند که در آن آلمان بهعنوان قهرمان برگزیده شد و تقریباً همه مدالها را از آن خود کرد. مسابقات مردان شامل بارفیکس، پارالل، خرک، دارحلقه و پرش از خرک بود.
تمام وسایل و تجهیزات ژیمناستیک باید به نحو مطلوبی مهار شده باشد تا ژیمناست هنگام کار بر روی آن دچار آسیب نشود.
این ثابت سازی معمولاً بهوسیله کابل و پیچ حلقهای فولادی صورت میگیرد. تمام قسمتهای که ممکن است به نحوی با ورزشکار برخورد کند، باید کاملاً پوشیده باشد.
مردان ژیمناستکار بايد در تمام رقابتها پيراهن ورزشي رکابي بپوشند و در قسمتهای خرک حلقه، دارحلقه، پارالل و بارفيکس از شلوار ورزشي بلند با کفش ژيمناستيک با جوراب استفاده نمايند. در حرکات زميني و پرش خرك ميتوان از همين لباس و يا شورت ورزشي و بدون استفاده از کفش ياد شده استفاده کرد .
زنان ژیمناستکار، مايو مخصوص ژيمناست ميپوشند و اجازه استفاده از تنسوپلاست را دارند وليکن مجاز به استفاده از باندپيچي نيستند. پوشيدن کفش و جوراب ژيمناستيک براي خانمها اختياري است .
ورزش ژیمناستیک بر سرعت عکسالعمل، چابکی، تعادل، هماهنگی عصبی عضلانی، استقامت قلبی تنفسی و استقامت عضلانی، انعطافپذیری، قدرت و توان ورزشکار اثر مستقیم دارد.
در سال 1949 اولين سري قوانين تحت عنوان «قوانين امتيازدهي» بيرون آمد. اين قوانين از 12 صفحه چاپي تشكيل ميشد و اجازه مجزا كردن ارزيابي را به 3 فاكتور مجزا ميداد:
مشكل حركت، تركيبات و اجرا ولي در اين رهنمودها اشارهاي خاص به محتويات مشكلي حركات دلخواه نميكرد. به پيشنهاد نماينده فرانسه در TC كلائد- لاپ لوو پيير هنتگس (لوكزامبورگ) سازمان داوران ترتيبي ايجاد شد كه براي هر وسيله 4 داور زير نظر يك سرداور قرار گرفته و امتياز نهايي با احتساب معدل دو امتیاز وسط تشكيل شد. اين شيوه براي مدت زيادي خود را ثابت كرده بود و بايد نگه داشته ميشد.
اين قوانين مرتباً قبل از هر دوره مسابقات مهم اصلاح شد. بعدها حركات C, B, A ارزيابي و معرفي شدند.
در سمپوزيوم مادريد در سال 1973 اولینبار امتيازات به 3 دسته تقسيم شدند:
شكل تركيبات و اجرا با امتيازات 4/3، 6/1، 4/4 كه جمع آن 4/9 امتياز شد و 2/0 امتياز براي ريسك، ابتكار و هنرمندي و مهارت بود.
تصميمات مهمي در كنگرههاي شصت و ششم و هفتم FIG در سئول (1988) و فرانکفورت (1990) گرفته شد که این موضوع منجر به تغييراتي در قوانين شد.
اين تغييرات شامل استفاده از 6 داور براي هر وسيله در مسابقات رسمي FIG بود.
سمپوزيوم مخصوصي كه MTC در سپتامبر 1993 در لوگانو (سوييس) برگزار كرد منجر به بحثهايي داغ و ضدونقیض شد.
در ميان آنها مهمترین آنها به شرح ذيل است:
1- معرفي هيئت داوران الف و ب
2- حفظ عدد 10 بهعنوان حداكثر امتياز بود
حذف حركات اجباري بعد از المپيك 1996 كه در شصت و نهمين كنگره FIG در ژنو در ماه مي 1994 تصويب شد.
با حذف حركات اجباري نيازهاي ويژه نقش مهمتری را به عهده گرفتهاند.
ازنقطهنظر تاريخ قوانين سال 1997 جايگاه مخصوصي دارد زيرا ديگر شامل قوانين حركات اجباري قسمتي از ژيمناستيك را براي 100 سال تشكيل ميداد نميشود. اما دليل ديگري هم وجود دارد و آن اين است كه تركيب جديدي از داوران بهصورت هيئتهاي الف و ب به وجود آمد. تعداد داوران كه براي هر وسيله 4 نفر بود به شش نفر در سال 1993 افزايش پيدا كرده بود. ايجاد هیئتهای الف و ب كه از سال 1997 اجباري خواهد بود بزرگترین تغيير سازماني داوران در 50 سال اخير بوده است.
جدولهای مشكلي مرور و اصلاح شد و تغييرات بزرگ مسئولانهاي فقط در پرش خرك داده شد.
بدين صورت كه به هر پرش امتياز جداگانهاي داده شد و اين امتيازات ميان 5 گروه جديد پرش تقسيم شد.
اگر بخواهیم به ویژگیهای این رشته ورزشی اشاره کنیم باید بگوییم بهدستآوردن تواناییهای اولیه در شناخت ریتم و اجرای حرکات موزون مانند انعطافپذیری، حفظ تعادل، قدرت بدنی، چالاکی و هماهنگی بین حرکات دست و چشم است که میتواند در ورزشهای دیگر نیز بسیار کارآمد باشد. با تعلیم صحیح، قابلیتهای کودکانی که در کلاسهای ژیمناستیک شرکت میکنند بسیار افزایش میابد.
هماهنگی: با آموختن مهارتهای اولیه ژیمناستیک، ژیمناست به حس دقیقتری از تعادل، خودآگاهی و هماهنگی حرکات دست مییابد.
اعتمادبهنفس: ژیمناستیک ریتمیک بر پایه آموزش تدریجی حرکات از ساده به پیچیده قرار دارد. هنگامی که ژیمناست میآموزد حرکات پیچیده را انجام دهد، این پیشرفت به او اعتماد به نفسی میدهد که در تمام رفتارهای او مؤثر خواهد بود.
انضباط: ژیمناست در حین آموزش یاد میگیرد که اگر کاری را با قانون و آداب خاصی انجام دهد، موفق خواهد شد و رسیدن به این برنامه به انضباط نیاز دارد. مفرح بودن این ورزش، خود بهترین مشوق برای ادامهدادن منظم آن خواهد بود.
خلاقیت: ژیمناستیک به کودکان امکان میدهد تا به روشهای خاص خودشان ابراز وجود کنند. قسمت مهمی از ژیمناستیک به کشف حرکات و فرمهای تازه اختصاص دارد. ژیمناست مدام به فکر تجربه حرکات جدید و رسیدن به شیوههای ابداعی برای انجام حرکات هستند.