پیش سازهایی برای این ورزش وجود دارد که قدمت آن به صدها سال پیش می رسد. در سال 1966، مایکل پلکی و برایان شوبرت از ال کاپیتان در پارک ملی یوسمیتی پریدند .کارل بونیش یک کاتالیزور مهم در پشت پرش بیس مدرن بود و در سال 1978 از پرش های ال کاپیتان فیلم گرفت که با استفاده از چترهای قوچ-هوا و تکنیک ردیابی سقوط آزاد ساخته شده بود. در حالی که قبل از آن زمان پرش های بیس انجام می شد، فعالیت ال کاپیتان تولد موثر چیزی بود که امروزه بیس جامپینگ نامیده می شود.
پس از سال 1978، پرش های فیلمبرداری شده از ال کاپیتان، نه به عنوان یک تمرین تبلیغاتی واقعی یا به عنوان یک شیرین کاری سینمایی، بلکه به عنوان یک فعالیت تفریحی واقعی تکرار شد. این بود که بیس جامپینگ را بیشتر در بین چتربازان رایج کرد.در اوایل دهه هشتاد، تقریباً تمام پرشهای بیس با استفاده از تجهیزات استاندارد چتربازی، از جمله دو چتر نجات (اصلی و ذخیره)، و اجزای استقرار انجام شد. بعدها تجهیزات و تکنیک های تخصصی به طور خاص برای نیازهای منحصر به فرد بیس جامپینگ توسعه یافت.
به ورزش پریدن با لباس بالدار یا با چتر از روی یک سازهٔ ثابت یا صخره گفته میشود. BASE سرواژهای از انواع سازههای قابلپریدن است: ساختمان (Building)، آنتن (Antenna)، دهنه (Span) و صخره (Earth). از آنجا که پرش بیس برخلاف چتربازی نه از یک هواپیما با ارتفاع زیاد بلکه از روی نقاط کمارتفاعتر انجام میگیرد ریسک و میزان مرگومیر در این ورزش به مراتب بالاتر است تا حدی که یکی از پرمخاطرهترین ورزشها و از انواع بدلکاری بهشمارمیرود. بِیس جامپینگ در برخی نقاط دنیا ممنوع و غیرقانونی است.شما باید برای پرش و هدایت چتر، مهارت و تسلط بالایی داشته باشید. شما با اسکای دایوینگ می توانید بر روی این مهارت ها در یک محیط امن و کنترل شده تر، کار کنید. شما باید تا جایی به تمرین پرش و خروج ادامه دهید که فورا پس از انجام آن به یک وضعیت پایدار وارد شوید. پیش از انجام بیس جامپ باید تمرین مهمی به نام اسکای دایوینگ را انجام دهید؛ مانند تونل باد که برای تمرین سقوط آزاد از هواپیما به عنوان ابزاری مهم شناخته میشود. تنها زمانی می توانید در دوره اموزش بیس جامپ شرکت کنید که به یک چترباز و اسکای دایور ماهر تبدیل شوید. این نکته را در نظر داشته باشید که مربی شما باید باتجربه باشد. تجربه شکست ها در بیس جامپ، جایی ندارد بدین دلیل که احتمال جبران ناپذیر بودن نخستین شکست وجود دارد.
مربیان حرفه ای پیش از این که شاگردی را انتخاب کنند در ابتدا به بررسی سابقه او می پردازند؛ زیرا به ۲۰۰ پرش از هواپیما( اسکای دایوینگ ) برای شرکت در این ورزش نیاز است. با این حال توصیه ی بسیاری از جامپرهای ماهر اینست که در کارنامه خود علاوهبراین تعداد، ۱۰۰ پرش دیگر داشته باشند( یعنی ۳۰۰ پرش).
قبل از بیس جامپینگ تجربه قابل توجهی از چتر بازی داشته باشید
کلا ایمنی بپوشید
مکان انتخابی شما برای پریدن قانونی باشد
عملکرد چتر نجات را از قبل بررسی کنید
مطمئن شوید که به خوبی به تسمه و کیف چتر نجات بسته شده باشید
و اطمینان حاصل کنید که در یک فضای باز ،گسترده و بدون اشیائی که امکان برخورد به آنها وجود دارد بپرید.اکثرجراحات یا مرگ و میر ناشی از فرود آمدن روی زمین نیست بلکه در اثر برخورد با مانعی مانند درخت یا تیر تلفن است. پس باید مطمئن شوید که لگام ها ، ظرف پایه و چتر نجات شما به درستی سالم هستند و کار میکنند و از قبل عملکرد چتر نجات را بررسی کنید.
بیس جامپینگ، معمولاً متشکل از دو روش پرش بهمراه وینگ سوییت( نوعی لباس مخصوص برای پرواز) و یا چتر از ارتفاع می باشد. این ارتفاع یا به صورت صخره و یا یک ساختمان می باشد؛ این ارتفاع در هر دو صورت، باید مناسب باشد تا شخص پرنده با خطری رو به رو نشود.
از بیس جامپینگ بدون وینگ سوییت به عنوان یک پرش از ارتفاع یاد می شود که جامپر در پایان بر روی زمین با استفاده از چترش فرود می آید و از روی هر ارتفاع مناسبی می توان این عمل را انجام داد ولی در زمان استفاده از وینگ سوییت باید نکات زیادی را در نظر بگیرید. از مهم ترین فاکتورها می توان به ارتفاع و مکان پرش شما اشاره کرد. علت وقوع بیشتر مرگ ها به دلیل برخورد افراد با دیواره ی صخره ها و … است؛ از این رو باید به محل پرش دقت داشته باشید. بیس جامپینگ، علاوه بر زیبا و جذاب بودنش، بسیار اعتیاد آور است.
محبوب ترین مسابقات این رشته شامل:
روز پل: جشنواره ای سالانه در ویرجینیای غربی که در آن مردم در پل نیو ریور گرج برای تماشا یا اجرای بیس جامپینگ جمع میشوند.
word base race:این مسابقه هر سال بهار در نروژ برگزار میشود ، مسابقه ای است که درآن جامپر ها برای اینکه ببینند چه کسی با لباس بال میتواند سریعتر پرواز کند، رقابت میکنند.
جام وینگسوییت فرنچ: مهارت تیم های آکروباتیک را در این مسابقات آزمایش میکنند.
کسانی میتوانند به این ورزش وارد شوند که واکنش درست و سریعی در مواقع حساس و خطر داشته باشند.ورزشکاران باید از آمادگی بدنی و ذهنی بالایی برخوردار باشند و در اموزش های موردنیاز ، مهارت داشته باشند. در کل اگر عاشق خطر و آدرنالین هستید این ورزش مخصوص شماست.
برخی ممکن است بهترین بیس جامپر را فردی بنامند که جسورانه ترین پرش ها را انجام داده است. برخی به کتاب رکوردهای بزرگ مراجعه می کنند. دیگران ممکن است کسانی را تحسین کنند که به دورترین و وسیع ترین راه سفر می کنند و نقش سفیر را در این ورزش بر عهده می گیرند. در عین حال، برخی به پیشگامان این ورزش و بیس جامپرهایی که مسیر را طی کردند و محدودیت های ممکن را پشت سر گذاشتند، بیشترین توجه را قائل می شوند در کل از آنجا که مسابقات و رنکینگ رسمی برای این ورزش وجود ندارد تنها میشود نام های بیشتر شنیده شده ی این رشته را نام برد.
کارل بونیش ،پدر بیس جامپینگ مدرن و از پیشگامان این ورزش است همچنین فرانتس ریچلت،زک تسیه ، روبرتا مانچینو ، فرانک گامبالی ،کریس داگز مک دوگال و شان چوما از معروف ترین ورزشکاران این رشته اند.