ورزش پینگ پنگ در انگلستان ویکتوریایی سرچشمه گرفت، جایی که در بین قشر طبقه بالا بهعنوان یک بازی داخل خانه بعد از شام انجام میشد؛ گفته شده است که نسخههای موقت این بازی توسط افسران ارتش بریتانیا در هند، حدود دهه ۱۸۶۰ یا ۱۸۷۰ ساخته شده است که آن را با خود به انگلستان بازگرداندند. برای انجام این بازی ردیفی از کتابها در امتداد مرکز میز بهعنوان یک تور قرار میگرفتند و دو کتاب دیگر بهعنوان راکت عمل میکردند.
نام «پینگ پنگ» برای توصیف بازیای که با استفاده از تجهیزات نسبتاً گرانقیمت انجام میشد آمد. بعدها ژاک حق نام «پینگ پنگ» را به برادران پارکر فروخت، سپس در دهه ۱۹۲۰، برادران پارکر علامت تجاری خود را برای این اصطلاح اعمال کرد و باعث شد انجمنهای مختلف نام خود را بهجای اصطلاح رایجتر اما دارای علامت تجاری، به «تنیس روی میز » تغییر دهند.
نوآوری بزرگ بعدی توسط جیمز دبلیو گیب، یک علاقهمند بریتانیایی به پینگ پنگ بود که توپهای سلولوئیدی جدید را در سفری به ایالات متحده کشف کرد.
پس از آن ای سی گود، نسخه مدرن راکت را با متصلکردن ورقهای از لاستیک جوشدار یا منقطع به تیغه چوبی اختراع کرد؛ محبوبیت پینگ پنگ تا سال ۱۹۰۱ رو به افزایش بود تا جایی که مسابقات برگزار میشدند و کتابهایی در این زمینه نوشته میشد، اولین قهرمانی غیررسمی جهانی نیز در سال ۱۹۰۲ برگزار شد.
سرانجام پینگ پنگ بهعنوان یک ورزش المپیکی در المپیک ۱۹۸۸ معرفی شد.
راکت: تیغه راکت، لایههای میانی آن و رویه راکت باید یکنواخت و دارای ضخامت یکسان باشند، رنگ صفحه راکت باید در یک طرف قرمز روشن و مات و در طرف دیگر مشکی مات باشد. رویههای راکت باید حتماً مورد تأیید ITTF باشند به این صورت که در نزدیک لبه راکت و قسمت بالای دسته آن لوگوی ITTF حک شده باشد.
میز: سطح روی میز که سطح بازی نامیده میشود باید بهصورت مستطیلی با طول ۲٫۴۷ سانتیمتر و عرض ۱٫۵۲ سانتیمتر باشد، این میز باید ۷۶ سانتیمتر از زمین ارتفاع داشته باشد.
توپ: باید کروی شکل و قطر آن ۴۰ میلیمتر باشد، وزن توپ نیز باید ۲٫۷ گرم باشد.
پیش از شروع بازی و بین دو بازیکن شیر یا خط انجام میشود؛ این کار بهمنظور انتخاب بین زدن سرویس، دریافت سرویس و یا انتخاب زمین است.
سرویس از هنگامی آغاز میشود که توپ بهصورت ثابت در کف دست آزاد زنندهٔ سرویس قرار میگیرد، زننده سرویس باید توپ را تقریباً بهصورت عمودی بهطرف بالا پرتاب کند و هنگامی که توپ در حال پایین آمدن است طوری به آن ضربه بزند که توپ ابتدا به زمین خودش برخورد کند و سپس با گذشتن از بالا یا اطراف تور، مستقیم در زمین حریف فرود آید؛ در بازی دوبل توپ باید به ترتیب در نیمه راست زمین زننده سرویس و سپس در نیمه راست زمین دریافتکننده فرود آید.
در روند مسابقه ضربهها باید بهگونهای زده شوند که توپ از رو یا اطراف تور عبور کرده و به زمین حریف برخورد کند؛ حریف نیز نباید اجازه دهد توپ بعد از یکبار برخورد به میز دوباره به میز، زمین و یا اجزای بازی (اجزای میز و بدن و لباس بازیکنان یا داور) برخورد کند.
بازی از ۵ گیم ۱۱ امتیازی تشکیل شده است و شرط برندهشدن در امتیاز ۱۱ این است که بازیکن حریف در امتیاز ۹ یا پایینتر باشد، در غیر این صورت بازی تا زمانی که یک بازیکن با دو امتیاز اختلاف برنده شود ادامه خواهد داشت.
بین گیمها ۱ دقیقه استراحت و هر طرف یک تایم استراحت در طول بازی دارد که آنهم یک دقیقه است.
برنده سه گیم از پنج برنده نهایی مسابقه است.
بعد از کسب دو امتیاز نوبت سرویس جابهجا میشود و به سمت مقابل میز میرود، مگر اینکه دو سمت بازی به امتیاز ده رسیده باشند که در آن صورت دو طرف، یکییکی سرویس میزنند.
بازیکن نتواند یک دریافت یا سرویس صحیح بزند.
حریف، مانعی بر سر راه توپ ایجاد کند.
توپ بازیکن بدون برخورد به میز از زمینبازی خارج شود.
یک بازیکن دو بار پیاپی به توپ ضربه بزند.
لباس و متعلقات یک بازیکن میز را جابهجا کند یا به تور برخورد کند.
دست آزاد بازیکن میز را لمس کند.
اگر سرویس در حالی زده شود که سمت مقابل آمادگی برای دریافت نداشته باشد سرویس تکرار و به هیچ یک از طرفین امتیازی داده نمیشود.
اگر بازی بعد از ۱۰ دقیقه به اتمام نرسد (به جز زمانی که هر دو طرف حداقل ۹ امتیاز دارند) و یا اگر در هر زمانی قبل از اتمام بازی هر دو طرف درخواست کنند، سیستم تسریع بکار گرفته میشود.
در سیستم تسریع سرویسها بهصورت یکییکی زده میشود و اگر رالی شکل بگیرد، طرفی که بتواند ۱۳ بار توپ را برگشت دهد یک امتیاز دریافت میکند.
مسابقات پینگ پنگ در سه گروه انفرادی (مردان و زنان)، دوبل (مردان، زنان و میکس) و معلولان انجام میشود؛ گروه سنی مسابقات بینالمللی بزرگسالان و جوانان است.
طبق ردهبندی سایت ITTF در بخش انفرادی مردان، فان ژن دونگ و ما لونگ از چین رتبهٔ اول و دوم.
در بخش انفرادی بانوان، سان یینگشا و چن منگ از چین رتبهٔ اول و دوم.
در بخش دوبل مردان، یوکیا اودا و شونسوکه توگامی از ژاپن رتبهٔ اول.
در بخش دوبل بانوان وانگ مانیا و سان یینگشا از چین رتبهٔ اول.
در مسابقات میکس آقای چنگ آی چینگ و خانم لین یون جو از چین دارای رتبهٔ اول میباشند.
اولین نکته استعدادیابی این رشته، تیپ بدنی است و توصیه میشود تیپ بدنی ورزشکاران این رشته مزومورف باشد؛ افراد مزومورف شدید سینه و شانههای عضلانی گسترده، بازوها و پاهای عضلانی و حداقل چربی بدن را دارند، این عضلات بهصورت ژنتیکی و فارغ از عضلهسازی در اثر تمرین است.
چابکی مورد بعدی است که بسیار در این رشته موردنیاز بوده و اهمیت دارد.
توان هوازی بالا، سرعت واکنش، دقت، تمرکز، هوش، ویژگیهای شخصیتی، انگیزش، انعطافپذیری روانی، مهارت در تصمیمگیری و دیگر نکات روانشناختی نیز تأثیر بالایی در آینده ورزشکاران این رشته دارند، برای مثال افراد تودار و ساکت ممکن است بازیکن دفاعی خوبی شوند و افراد پرخاشجو، رقابتطلب، قدرتطلب و تندوتیز، حملهای خوبی بشوند.
بازیکن سوئدی رشته پینگ پنگ است و از وی بهعنوان موتزارت دنیای پینگ پنگ یاد شده است. او در عالم پینگ پنگ یک اسطوره است و یکی از بهترین بازیکنان تاریخ پینگ پنگ جهان است، در کارنامه او یک طلا و یک نقره به چشم میخورد؛ همچنین ۶ طلا، ۷ نقره و ۳ برنز در مسابقات قهرمانی جهان و ۱۳ طلا، ۹ نقره و ۶ برنز نیز در مسابقات بینالمللی کسب کرده است.
ورزشکار زن چینی و پرافتخارترین ورزشکار پینگ پنگ زن در جهان و صاحب ۴ مدال طلای المپیک، ۹ طلا و پنج نقره مسابقات قهرمانی جهان و ۵ طلا و ۱ برنز جام جهانی است.
ایران در تاریخ حضورش در رقابتهای جهانی کسب مقام نهم جهان در سال ۱۹۶۳ را دارد. اولین حضور ایران در مسابقات قهرمانی آسیا به سال ۱۹۷۲ در پکن بر میگردد که در آن رقابتها ایران به مقام هفتم دستیافت.
تیم ایران در بازیهای آسیایی ۱۹۵۸ توکیو به مقام سوم دستیافت؛ امیر احتشامزاده و هوشنگ بزرگزاده چهرههای بیرقیب آن زمان پینگ پنگ بودند. احتشامزاده در بین سالهای ۱۳۳۲ تا ۱۳۴۸ دوازده بار قهرمان ایران شد. تیم پینگ پنگ بانوان ایران در فینال مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۱۶ در دسته سه رودرروی تیم ازبکستان قرار گرفت و با پیروزی سه بر یک گردنآویز طلا را از آن خود کرد.