واترپلو

تاریخچه‌ی واترپلو

واترپلو به عنوان یک ورزش تیمی برای نمایش قدرت و مهارت شنا در اواسط قرن نوزدهم در انگلستان و اسکاتلند آغاز شد؛ واترپلو مردان یکی از اولین ورزش‌های گروهی بود که در بازی‌های المپیک مدرن در سال 1900 معرفی شد.

یکی از اولین بازدیدهای ثبت شده از واترپلو در چهارمین جشن هوای آزاد باشگاه شنای لندن برگزار شد.

قوانین واترپلو در ابتدا در اواخر قرن نوزدهم در بریتانیای کبیر توسط ویلیام ویلسون ایجاد شد و در بازی‌های اولیه کشتی گرفتن و نگه داشتن بازیکنان حریف در زیر آب برای بازیابی توپ آزاد بود.

واترپلو برای بانوان از سال ۲۰۰۰ در المپیک تابستانی و از سال ۱۹۸۱ در بازی‌های جهانی برگزار شد.

از سال 1318 كميته‌اي تحت عنوان كميته شنا تشكيل شد كه رياست آن را فتح الله اميرعلائي برعهده داشت و تشكيلات ورزش شناي كشور را سرپرستي كرد؛ اين كميته تا سال 1325 پابرجا مي‌ماند و سپس فدراسيون شناي كشور تاسيس مي‌شود كه از همان ابتدا داراي 3 كميته تفكيك شده شنا، شيرجه و واترپلو بود.

درسال 1349 تيم واترپلوي ايران براي نخستين بار در بازي‌هاي آسيايي بانكوك شركت كرد و مقام چهارم را به دست آورد.

آداب و قوانین ورزش واترپلو

در این بازی تیم ها با ۶ بازیکن و یک دروازه‌ بان در هر تیم، به همراه ۶ بازیکن ذخیره شرکت می‌کنند؛ بازی درون استخری به ابعاد ۲۰ در۳۰ متر و در ۴ زمان ۸ دقیقه‌ای برای مردان و ابعاد ۱۷در ۲۵ متر و در چهار زمان چهار تا شش دقیقه‌ای برای بانوان برگزار می‌شود.

تعداد استراحت بعد از هر دوره به مدت ۲ دقیقه و در هر دوره دو استراحت ۱ دقیقه ای وجود دارد.

در مسابقات این رشته تیم میزبان از سمت چپ شروع می‌کند، شروع بازی واترپلو به اینصورت است که در وسط آب توپ قرار می‌گیرد و یا توسط داور انداخته می‌شود.

تعداد تعویض بازیکنان در مسابقه واترپلو آزاد است؛ در این ورزش چهار خط با رنگ های قرمز، زرد، سبز و سفید وجود دارد.

در فاصله ی ۷ متری از هر دروازه خط سبز وجود دارد و ضربات خطا را از پشت آن می‌توان به صورت یک ضرب وارد دروازه کرد.

خط زرد در فاصله ی ۴ متری دروازه قرار دارد؛ در محوطه ی ۴ متر در صورت بروز خطا، پنالتی گرفته می‌شود و بازیکن زننده‌ی پنالتی از فاصله‌ی ۴ متری توپ را به سمت دروازه پرتاب می‌کند.

خط نیمه ی استخر در مسابقات واترپلو نیز با رنگ سفید نشان داده می‌شود.

 بازیکن تیم مهاجم در هنگام تصاحب توپ نمی‌تواند از خط قرمز جلوتر برود و به دروازه ی حریف نزذیک‌تر شود، فاصله ی خط قرمز تا دروازه ۲ متر است.

یکی از قوانین مهم واترپلو این است که بازیکنان زمین اجازه ندارند توپ را با دو دست بگیرند و باید آن را فقط با یک دست کنترل کنند.

طول دروازه ۳ متر، ارتفاع۹۰ سانتی متر، عمق ۳۰ سانتی متر و جنس آن از چوب، فلـز و یا پلاستیک و رنگ آن سفید می‌باشد.

در صورت ۳ بار اخراج، بازیکن دیسکالیفه می‌شود. (اخراج بدون جایگزین)

درصورت خشونت، بازیکن اکسکلود می‌شود. ( اخراج با جایگزین)

در صورت اخراج، بازیکن ۲۰ ثانیه پشت خط دروازه خودی قرار می‌گیرد.

خطاهای واترپلو

• زدن توپ با مشت بسته
• تکیه کردن و یا گرفتن چوب‌های دروازه
• شنا کردن روی شانه‌ها و پشت حریف
• فرو بردن توپ زیر آب در موقع حمله طرف مقابل
• پاشیدن آب به صورت حریف
• مانع بازی حریف شدن
• انداختن تنه روی حریف و فشار آوردن 
• اتلاف وقت

تجهیزات ورزشی

توپ: توپ واترپلو از مواد ضد آب ساخته شده است تا بر روی آب شناور شود و اندازه آن برای بازی‌های مردان، زنان و نوجوانان متفاوت است.

کلاه: کلاه واترپلو برای محافظت از سر و گوش بازیکنان و شناسایی آن‌ها از دور استفاده می‌شود. بازیکنان تیم میزبان از کلاه های تیره شماره دار و بازیکنان تیم میهمان از کلاه های سفید شماره دار استفاده می‌کنند؛ هر دو دروازه بان  کلاه قرمز با شماره " 1 " می‌پوشند. (کلاه دروازه بانان تعویضی  برای بازی بین المللی FINA سیزده و برای بازی NCAA  پانزده شماره گذاری می‌شود.)

لباس : واترپلو بازان مرد شورت شنا یا پارازیت (تنه بلند تا ران) و بازیکنان زن مایو یک تکه می‌پوشند.

ویژگی ورزشکاران

واترپلو به مهارت‌های شنای قوی، عمدتاً آزاد، کرال سینه و کرال پشت نیاز دارد و داشتن سرعت، قدرت و استقامت الزامی است.

قدرت از ویژگی های الزامی این رشته است زیرا این بازی بسیار پر برخورد و درگیرانه می‌باشد.

فاکتور مهم بعدی استقامت است، در این رشته شما باید نزدیک به ده دقیقه یا بیشتر به طور مداوم پا بزنید و سرعت شما مدام در حال کم و زیاد شدن است.

دقت و قدرت پرتاب با دست نیز بسیار ضروری است و در آخر هماهنگی دست و چشم است که بسیار به آن نیاز پیدا خواهید کرد زیرا باید در کسری از ثانیه ببینید تصمیم بگیرید و عمل کنید.

قهرمانان واترپلو

دزسو گیرماتی

موفق‌ترین واتر پلوییست تاریخ المپیک است که سه مدال طلا، یک نقره و یک برنز به عنوان ورزشکار، یک طلا به عنوان مربی در المپیک کسب کرده و سابقه حضور در هشت دوره مسابقات المپیک را دارد.

تونی آزودو

او در ریودوژانیرو متولد و در آمریکا بزرگ شد، در سن ۱۸ سالگی به جوان‌ترین عضو تیم المپیک ایالات متحده تبدیل شده و جزو اولین بازیکنی بود که چهار سال پیاپی جایزه افسانه‌ای پیتر کوتینو را دریافت کرد.

مانوئل استیارته

 این بازیکن اسپانیایی با ۱۲۷ گل رکورد گلزن ترین واترپلویست جهان را در اختیار خود دارد او در طول دوران بازی خود یک طلا و یک نقره در مسابقات المپیک کسب کرده است.

استفانو تمپستی

دروازه بان ایتالیایی که رکورد دار بیشترین سیو در مسابقات المپیک است؛ تمپستی در پنج المپیک متوالی توانست ۸۷ بار دروازه اش را از گل حفظ کند که در این سال‌ها یک نقره و یک برنز نیز کسب کرد.