کوهنوردی

تاریخچه‌ی ورزش کوهنوردی

پیدایش بقایای شخصی به نام اوتزی در یکی از یخچال های رشته کوه آلپ که در هزاره چهارم قبل از میلاد زندگی می‌کرد، نشان دهنده قدمت بالای کوهنوردی در انسان ها است. البته در آن زمان کوهنوردی از کوه‌های بسیار مرتفع به ندرت اتفاق می‌افتاد که بیشتر به دلیل باورهای ماوراء طبیعی یا مذهبی بود. اما منابع و مستندات زیادی نشان می‌دهد که کوهنوردی قبل از قرن 19 وجود داشته و بخشی که مربوط به دوران باستان است با منظور اهداف سیاسی، اقتصادی و مذهبی به صورت نمادین انجام می‌شده و سپس به ندرت این ورزش به صورت رسمی توسعه یافت.
در ادامه به نام برخی از قله های رشته کوه آلپ که سال اولین فتحشان، نشان دهنده آغاز رونق کوهنوردی در قرن 19 می‌باشد، اشاره شده است:

قله گروس گلوکنر (Grossglockner ) در سال 1800،

قله اوتلر (Ortler ) در سال 1804،

قله بریثورن ( Breithorn ) در سال 1813

اولین زنی که به مون بلان صعود کرد ماری پارادیس در سال 1808 و دومی هنریت انجویل در سال 1838 بود.

صعود کوهنورد انگلیسی سر آلفرد ویلز به قله وترهورن در سال 1854 باعث شد کوهنوردی به عنوان یک ورزش در بریتانیا رایج شود که این دوره به عصر آلپینیسم معروف است.

آداب کوهنوردی

برای شروع کوهنوردی قبل از هر چیز مطمئن شوید که کلیه امکانات لازم را جمع‌آوری کرده‌اید و یک سوت و چراغ قوه همراه دارید.

باقی امکانات شامل موارد زیر می‌باشد:

1. به‌اندازه دو برابر موردنیاز برای رسیدن به اولین توقفگاه با خود آب بردارید تا در شرایط غیرمنتظره‌ به مشکل برخورد نکنید.
2. برای رفع گرسنگی و جلوگیری از پایین‌آمدن فشار خون  میان‌ وعده‌هایی مثل خرما، نان، آجیل، شکلات و کشمش همراه خود داشته باشید.
3. کیف کوچک کمک‌های اولیه و داروهای ضروری‌ 
4. یک دست لباس اضافه و سوییشرت سبک

به‌طور کلی بهترین زمان برای کوهنوردی را می‌توان فصل بهار، تابستان و اوایل پاییز دانست که شرایط هوایی مناسب‌تر و پایدارتر است و خبری از برف سنگین، باد شدید و هوای سرد و برفی نیست.

قوانین کوهنوردی

• تنهایی به کوه نروید و از مسیرهای علامتگذاری‌ شده حرکت کنید.
• مسیر کوهپیمایی خود را به خانواده، دوستان و پناهگاه‌ها اطلاع دهید.
• هرگز به‌جای کوله‌پشتی از ساک و کیف استفاده نکنید.
• اگر برنامه شب‌مانی دارید، پیش از تاریکی هوا شروع به برپایی چادر و کمپ کنید.
• افراد گروه علاوه بر آمادگی جسمانی و روانی خوب باید از نظر سن و اخلاق و سلیقه در یک سطح باشند.
• هر گروه کوهنوردی باید حداقل با یک مربی درجه سه کوهنوری راهی صعود شود.
• اندازه قدم‌هایتان به‌اندازه عرض شانه باشد و با یک قدم دم و با قدم دیگر بازدم انجام دهید.
• در شیب‌های تند و سربالایی‌ها به‌شکل زیگزاک حرکت کنید تا شیب مسیر شکسته شود.
• در طول صعود همیشه وزنتان را به جلو و زمان فرود، سنگینی خود را به عقب متمایل کنید.

کوهنوردی طبق سه قانون طلایی، سخت‌تر، دورتر و بلندتر از آن چیزی است که به نظر می‌آید.

انواع شاخه های کوهنوردی

1. سنگ نوردی: سنگ نوردی توضیح خاصی ندارد، اما باید بدانید که سنگ‌ نوردی به سه دسته مجزا تقسیم می‌شود؛ سنگنوردی سنتی یا صعود با ابزار، سنگنوردی ورزشی، بولدرینگ یا سنگنوردی کوتاه.
2. حمایت از بالا با طناب: روشی ایمن برای نفرات مبتدی و تازه کارها (جهت شرکت های توریستی و افرادی که اقدام به برگزاری تورهای دره نوردی فنی می‌کنند.) در این سیستم، دونفر با دو طناب وجود دارد. نفر اول فرد فرود رونده که بوسیله ابزار فرود خود بر روی طناب فرود رفته و نفر دوم که در کارگاه با یک طناب دیگر که به فرد فرود رونده متصل شده بوسیله ابزار حمایتی خود، شخص فرود رونده را در هنگام فرود رفتن حمایت می‌کند.
3. صعودهای مصنوعی: در صعودهای مصنوعی بیشتر بخش‌های صعود بصورت مصنوعی و با کمک رکاب و ابزار حمایت میانی انجام می‌شود.
4. داخل سالن: این رشته بر روی دیواره های پیش ساخته چوبی – فلزی و یا فایبرگلاس و در داخل سالن های سرپوشیده انجام می‌شود و کاربرد آن بیشتر در برگزاری مسابقات و تمرین در شرایط محیطی یکسان در تمام طول سال می‌باشد؛ در این رشته امکان ابزارگزاری وجود ندارد و صعود کننده تنها اسلینگ یا آویز دست را در میانی ها و رول های از قبل نصب شده می‌اندازد.
5. کوهنوردی: شامل مهارت های کوهنوردی است برای رسیدن به قله، که سنگنوردی و یخنوردی هم در آن وجود دارد.
6. یخ نوردی: شکل دیگری از سنگنوردی است اما این بار باید از یخ بالا رفت، این شاخه خود به دو دسته تقسیم می‌شود؛ صعود آب‌های جاری یخ زده مثل آبشارها و سطوح برفی فشرده و شیب دار.

ویژگی کوهنوردان

از مهمترین خصوصیات کوهنوردان برجسته در سطح جهانی باید به توان قله نوردی و سطح سنگ نوردی اشاره کرد، علاوه بر آن باید به این نکته اشاره کرد که ذهن بر بدن حکمرانی می‌کند و اراده، آگاهی و درک در عوامل روانشناختی دخیل هستند؛ اگرچه کوهنوردی و آلپینیسم بیشتر از آنکه بدنی باشد، روانیست اما در واقع جدایی بین آن‌ها وجود ندارد: در آن واحد ذهن و بدن با هم کار می‌کنند.

عواملی مانند توان تحمل روحی، تمدد اعصاب در شرایط سخت، بلوغ در تصمیم گیری ها، تعهد، هوشیاری و هماهنگی روانی از ویژگی‌های بهترین کوهنوردان است که باعث می‌شود عملکردی متمایز ارایه دهند.

قهرمانان کوهنوردی

اولین قهرمان سر کریس بانینگتون، اهل انگلستان است.

افتخارات وی : شرکت در ۹۰ برنامه در مناطق مختلف هیمالیا، ۲۰ صعود در قلل دست نخورده جهان، صعود حماسی اوگر، ریاست دانشگاه لنکستر، ریاست شرکت برگهاوس، ریاست پارک ملی انگلستان، ریاست اتحادیه کوهنوردی انگلستان، نویسنده ۱۴ کتاب در زمینه کوهنوردی، گشایش مسیر در اورست به عنوان سرپرست جنوبی آناپورنا، مفتخر به کلنگ طلایی دوران.
رینهولد مسنر نیز شناخته شده ترین و مشهورترین فرد در دنیای کوهنوردی است.

او اولین کوهنوردی است که به چهارده قله هشت هزار متری صعود کرد؛ اولین کوهنوردی که به همراه پیتر هبلر بدون اکسیژن کمکی توانستند به اورست صعود کنند. صعود به اورست در فصل مونسون (یک نوع سامانه بارشی است) به صورت کاملا انفرادی از یک مسیر جدید به رخ شمالی اورست و ده‌ها صعود برتر دیگر از افتخارات ایشان است.
یرزی کوکوچکا، آنچه که در یرزی کوکوچکا بیش از هر چیز دیگری به چشم می‌آید ولع سیری ناپذیر وی در صعود است. هیچ چیزی نمی‌تواند جای این اشتیاق و ولع را پر کند به طوری که دو هشت هزار متری را در یک زمستان به صورت پشت سر هم در می‌نوردد.

یرزی کوکوچکا، دومین کسی که چهارده هشت هزار متری را صعود کرد. تفاوت وی با مسنر در این است که به غیر از لوتسه الباقی قلل را یا در زمستان یا از مسیر جدید یا به سبک آلپی صعود نمود.