ستون فقرات سالم به طور طبیعی از جلو به عقب منحنی می‌شود. قسمت تحتانی کمر دارای انحنای خفیف به جلو و قسمت فوقانی پشت (نخاع سینه‌ای) دارای انحنای ملایم به عقب است. این منحنی‌ها شوک ناشی از فعالیت‌های روزمره مانند راه‌رفتن، پریدن و دویدن را جذب می‌کنند.
لوردوز یا گودی کمر یک انحنای اغراق‌آمیز ستون فقرات به سمت داخل است که معمولاً کمر را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد، وضعیتی به نام لوردوز کمری.
در موارد بسیار نادر، کودکان دچار انحنای شدید گردن به سمت داخل، لوردوز گردنی می‌شوند.
لوردوز می‌تواند افراد را در هر سنی تحت‌تأثیر قرار دهد. در موارد نادر، انحنای شدید ستون فقرات به سمت جلو می‌تواند دردناک شود و در حرکت تأثیر بگذارد.
علائم لوردوز یا گودی کمر چیست؟
کودکان مبتلا به گودی کمر ظاهری متحرک دارند. وضعیت آنها ممکن است اغراق‌آمیز به نظر برسد. باسن آنها ممکن است بیشتر از حد معمول به سمت عقب تاب‌خورده و شکم آنها از جلو تاب بخورد. هنگامی که کودک مبتلا به لوردوز کمری به پشت دراز می‌کشد، فشاردادن قسمت پایین کمر خود به زمین ممکن است برای او دشوار یا غیرممکن باشد.
در موارد نادر، کودکان مبتلا به گودی کمر شدید ممکن است درد، بی‌حسی، گزگز یا ضعف در یک یا هر دو پا داشته باشند. همچنین ممکن است کنترل مثانه خود را از دست بدهند. اگر کودک شما این علائم را دارد، باید دراسرع‌وقت توسط متخصص ستون فقرات معاینه شود.
چه چیزی باعث گودی کمر می‌شود؟
در بسیاری از موارد، پزشکان علت گودی کمر را نمی‌دانند. درحالی‌که گودی کمر در دوران نوجوانی ایجاد می‌شود، برخی از کودکان با خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری متولد می‌شوند. گودی کمر اغلب با یکی از موارد زیر همراه است:
وضعیت قرارگیری
ستون فقرات کمری برای حمایت به عضلات اطراف معده و کمر (عضلات شکمی) متکی است. کودکانی که عضلات شکم ضعیفی دارند بیشتر در معرض ابتلا به گودی کمر هستند.
اضافه‌وزن
اضافه‌وزن در شکم به کمر فشار وارد می‌کند و آن را به سمت جلو می‌کشد و خطر ابتلا به گودی کمر را افزایش می‌دهد.
تروما
صدمات ورزشی، تصادفات یا زمین‌خوردن‌های جدی می‌تواند باعث اسپوندیلولیز، نوعی شکستگی ستون فقرات شود. این حالت می‌تواند ستون فقرات را ضعیف کند و باعث شود مهره‌های آسیب‌دیده با زاویه شدیدتری خمیده شوند.
جراحی
ریزوتومی انتخابی پشتی، یک جراحی کم تهاجمی که ممکن است برای کاهش اسپاستیسیتی پا در برخی از بیماران مبتلا به فلج مغزی استفاده شود، می‌تواند منجر به گودی کمر شود.
بیماری‌های عصبی عضلانی
کودکان مبتلا به بیماری‌هایی که عملکرد عصب و عضله را مختل می‌کنند نیز ممکن است دچار گودی کمر شوند. چنین شرایطی شامل دیستروفی عضلانی، فلج مغزی و چندین مورد دیگر است.
مشکلات لگن
برخی از کودکان مبتلا به دیسپلازی رشدی مفصل ران نیز دچار لوردوز می‌شوند.
تشخیص و درمان گودی کمر
پزشک کودک شما یک تاریخچه کامل پزشکی، معاینه فیزیکی و تست‌های تشخیصی برای تأیید گودی کمر انجام می‌دهد. تاریخچه پزشکی شامل سؤالاتی در مورد سایر اعضای خانواده نزدیک به گودی کمر یا سایر مشکلات ستون فقرات خواهد بود.
آزمایش‌های تشخیصی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
تصویربرداری با اشعه ایکس، یک آزمایش تشخیصی که از پرتوهای انرژی الکترومغناطیسی برای تولید تصاویری از بافت‌ها، استخوان‌ها و اندام‌های داخلی استفاده می‌کند. پزشک کودک شما از اشعه ایکس برای تعیین میزان انحنای ستون فقرات کودک شما استفاده می‌کند.
سی‌تی‌اسکن، اسکن توموگرافی کامپیوتری، یک روش تصویربرداری تشخیصی است که از ترکیبی از اشعه ایکس و فناوری کامپیوتری برای تولید تصاویر مقطعی از بدن استفاده می‌کنند. سی‌تی‌اسکن تصاویر دقیقی از هر قسمت از بدن، از جمله استخوان‌ها، ماهیچه‌ها، چربی و اندام‌ها را نشان می‌دهد و جزئیات بیشتری نسبت به اشعه ایکس عمومی دارد.
MRI تصویربرداری تشدید مغناطیسی، یک روش تشخیصی که از ترکیبی از آهنرباهای بزرگ، فرکانس‌های رادیویی و یک کامپیوتر برای تولید تصاویر دقیق از اندام‌ها و ساختارهای بدن استفاده می‌کند.
اسکن استخوان، یک روش تصویربرداری است که برای تعیین علت درد یا التهاب استخوان، ارزیابی تغییرات در مفاصل، و تشخیص بیماری‌های استخوانی و تومورها استفاده می‌شود.
گاهی اوقات از آزمایش خون برای بررسی شرایط متابولیک مرتبط استفاده می‌شود. گرچه آزمایش خون، بخش استانداردی از تشخیص گودی کمر نیستند.
گودی کمر چگونه درمان می‌شود؟
در بیشتر موارد گودی کمر دردناک نیست و مشکلات حرکتی ایجاد نمی‌کند. نظارت دقیق، ترجیحاً توسط متخصص ستون فقرات، به تشخیص و مدیریت هرگونه پیشرفت منحنی کمک می‌کند. این امر به‌ویژه در طول رشد کودک بسیار مهم است.
اگر گودی کمر کودک شما به شرایطی مانند اسپوندیلولیز، دیستروفی عضلانی یا آکندروپلازی مربوط باشد، درمان او ممکن است بر وضعیت اولیه متمرکز شود و در عین حال علائم گودی کمر را نیز مدیریت کند.
بسته به سن، مرحله رشد و درجه انحنای کمر کودک شما، پزشک ممکن است یک یا چند درمان اضافی را تجویز کند.
فیزیوتراپی که از ورزش برای کاهش درد، بهبود عملکرد فیزیکی و توسعه عضلات پشت استفاده می‌کند تا بتوانند ستون فقرات را بهتر حمایت کنند.
بریسینگ یا استفاده از کمربندهای مخصوص که می‌تواند کمر را تثبیت کند و از انحنای بیشتر ستون فقرات جلوگیری کند. اگر انحنای کودک شما درحال‌رشد باشد یا بیشتر از 30 درجه باشد، پزشک ممکن است استفاده از بریس را توصیه کند.
جراحی ستون فقرات فقط برای موارد شدید گودی کمر ضروری است.
با تشخیص زودهنگام، نظارت مناسب و درمان مناسب، اکثر کودکان و بزرگسالان مبتلا به گودی کمر زندگی کامل و فعالی دارند.
افزودن دیدگاه