قهرمانان ورزشی که لایق این عنوان هستند؛
ما در مورد قهرمانان ورزشی زیاد صحبت می‌کنیم، اما چند نفر از آنها واقعاً قهرمان هستند؟
قهرمان ورزشی بودن چیزی فراتر از انجام برنده‌شدن در مسابقات ورزشی است، ورزشکاران اغلب شاهکار و افتخارات زیادی برای کشور خود به بار میاورند، این کار آنهاست. بااین‌حال کسانی هستند که جدا از ورزشی که در آن تبحر دارند نیز قهرمان و شایسته تحسین قرار دارند؛ کسانی که زمان، پول و گاهی اوقات حتی رفاه شخصی خود را برای بهبود حال دیگران فدا می‌کنند.
در اینجا ما ۱۰ قهرمان ورزشی را که واقعاً شایسته لقب قهرمانی هستند را به شما معرفی می‌کنیم.
«بیشتر بخوانید: فواید ورزش کردن به همراه روش چیدن برنامه ورزشی و شروع ورزش»
معرفی ۱۰ قهرمان ورزشی مدال‌آور که لایق صفت پهلوانی هستند:
-
مایکل جردن
اگر از آن دسته افراد شکاک هستید، احتمالاً به این فکر کنید که مایکل جردن دقیقاً چه کاری انجام داده تا موقعیت قهرمانی، خود را به فراتر از زمین بسکتبال ارتقا داده باشد؟
خوب، همان‌طور که یک نویسنده ورزشی بزرگ زمانی بیان کرد، جردن «نخستین ورزشکار بزرگ دنیای رسانه‌ای امروز» بود و هنوز هم هست.
شاید بتوان جردن را اولین سلبریتی بزرگ دنیای اینترنت دانست. جذابیت او به‌عنوان یک سلبریتی توانست به فراتر از مرزهای ملی را رفته و به‌نوعی به‌عنوان چهره شاخص مدرن ورزش تبدیل شود.
درست است که مایکل در بخش فداکاری شخصی کمی کم‌کاری کرده؛ بااین‌حال او به دلیل شروع انقلابی که بزرگ‌تر از ورزش بود، شایسته حضور در این لیست می‌باشد.
«بیشتر بخوانید: فواید ورزش کردن به همراه روش چیدن برنامه ورزشی و شروع ورزش»
-
تری فاکس
تابه‌حال فکر کرده‌اید که این‌همه خیریه از کجا می‌آیند؟ این‌ها یادگاری از تری فاکس هستند.
فاکس دونده مسافتی و بسکتبالیستی بود که در سال ۱۹۷۷ پس از تشخیص استئوسارکوم (یک بیماری سرطانی) پای راست خود را از دست داد.
در سال ۱۹۸۰، فاکس بر روی یک پای مصنوعی، «ماراتن امید» را آغاز کرد، یک دوی کراس کانتری در سراسر کانادا باهدف جمع‌آوری پول برای تحقیقات سرطان. او در سنت جانز دویدن خود را شروع کرد و تا تاندر بی، درست خارج از انتاریو، پیش از وخامت حالش که او را مجبور به توقف کرد، دویدن را ادامه داد.
او قصد داشت به دویدن ادامه دهد، اما بیماری سرطان به ریه‌هایش سرایت کرد و متأسفانه ۹ ماه بعد درگذشت.
او تا زمانی که مجبور شد ماراتن امید را متوقف کند، ۱٫۷ میلیون دلار جمع‌آوری کرده بود.
او را در کانادا قهرمان ملی می‌دانند، هرچند که باید او را در کل جهان ورزش، قهرمان دانست.
«بیشتر بخوانید: خصوصیات یک ورزشکار حرفه ای؛ 12 ویژگی ورزشکاران حرفه ای و موفق»
-
پت تیلمن
پت تیلمن دوران بیسبال خود را کوتاه کرد تا بتواند در ارتش ایالات متحده ثبت‌نام کرده و در جنگ بجنگد.
از تیلمن در زمان حملات ۱۱ سپتامبر به‌عنوان یک ستاره برای جشنواره‌های آریزونا استفاده می‌شد، در همین حین پیشنهاد قرارداد ۳٫۶ میلیون دلاری که در می ۲۰۰۲ به او داده شده بود را رد کرد. او و برادرش کوین به‌تنهایی یک پرتاب‌کننده قوی در بازی بیسبال بودند. تیلمن در سال ۲۰۰۴ در یک عملیات کشته شد، بعدتر مشخص شد که علت مرگ او آتش به خود بوده است.
«دسترسی به صفحه مربیان: مرجع تخصصی بهترین مربیان ورزشی ایران در تمامی رشته ها»
-
روبرتو کلمنته
ارتباط بین ورزشکاران حرفه‌ای و خیریه امروزه رواج زیادی پیدا کرد، اما روبرتو کلمنته این کار را قبل از اینکه به یک تعهد حرفه‌ای مد روز تبدیل شود انجام می‌داد تا جایی که به قیمت جان او تمام شد.
کلمنته روزهای خارج از فصل خود را با انجام کارهای خیریه برای زادگاهش پورتوریکو می‌گذراند، اما این سفر خیریه به نیکاراگوئه بود که در نهایت جان او را گرفت. او در یک پرواز امدادی به ماناگوا بود که به طور خطرناکی اضافه‌بار زیادی را حمل می‌کرد. این پرواز در نهایت در دشتی در سواحل پورتوریکو سقوط کرد.
امروز، جایزه روبرتو کلمنته به بازیکنی که نمونه‌ای از اخلاق ورزشی و مشارکت اجتماعی هستند، تعلق می‌گردد.
-
بیلی جین کینگ
بیلی ژان کینگ یک‌بار گفت: «هیچ‌وقت آن‌قدر اهمیت ندادم که جایگاهم را در تاریخ تثبیت کنم. ورزش بسیار گذرا و زودگذر است. درسی که از ورزش می‌گیرید این است که زندگی بدون شما هم ادامه پیدا می‌کند.»
بیلی جین کینگ یک چهره کلیدی در مبارزات برابری حقوق زنان در طول دهه ۱۹۷۰ بود، آن هم زمانی که تازه به پیروزی معروف خود در برابر بابی ریگز رسیده بود.
مجله Life سرانجام او را به‌عنوان یکی از ۱۰۰ آمریکایی مهم قرن بیستم در دهه ۱۹۹۰ معرفی کرد.
«دسترسی به آدرس باشگاه های اطرافتان: سامانه ثبت نام باشگاه های ورزشی کل کشور»
-
آرتور اش
«قهرمانی واقعی به طرز قابل‌توجهی هوشیار و بسیار غیر نمایشی است. آنها میلی به پیشی‌گرفتن از دیگران به هر قیمتی ندارند، بلکه میل دارند به هر قیمتی به دیگران خدمت کنند.»
این سخن از رهبران سیاسی، یا حتی فردی نیست که می‌خواهد یک رهبر سیاسی را سرنگون کند، این سخن آرتور اش است که دقیقاً به همین دلیل در این لیست قرار دارد.
البته اگر آرتور را تنها به‌خاطر اینکه اولین تنیس‌باز بزرگ آفریقایی آمریکایی بود به یاد می‌آورید باز هم کافی بود؛ اما او از شهرت خود برای پیشبرد اهداف حقوق مدنی، به‌ویژه جنبش علیه آپارتاید استفاده کرد.
«بیشتر بخوانید: چطور یک مربی موفق باشیم؟ 12 ویژگی موثر در موفقیت مربی ورزشی»
-
جکی رابینسون
جکی رابینسون چیزی بیش از تغییر ورزش بیسبال را انجام داد. او یک شخصیت کلیدی در جنبشی بود که فرهنگ را دگرگون کرد.
به قول دیوید هالبرستام فقید، «آنچه که رابینسون را بسیار مهم می‌کرد این بود که او دقیقاً در نقطه تلاقی دو انگیزه قدرتمند و کاملاً متضاد آمریکایی ایستاده است، یکی انگیزه تاریکی و تعصب، دیگری بر انگیزه آرمان‌گرایی و خوش‌بینی؛ او به عقیده‌ای باورداشت که امکان پیشرفت برای همه آمریکایی‌ها در نظامی دموکراتیک و جمهوری‌خواه را ممکن می‌کرد.»
- تد ویلیامز
بسیاری تد ویلیامز را بهترین مهاجم تاریخ دنیای بیسبال می‌دانند. ویلیامز به همان اندازه که به‌خاطر دوران طولانی سربازی‌اش شهرت دارد به‌خاطر روزهایی که به‌عنوان بازیکن بوستون رد ساکس نیز شناخته می‌شود.
ویلیامز به‌عنوان مربی پرواز در جنگ جهانی دوم و یک خلبان جنگی در کره فعالیت داشت. در مجموع او پنج سال خدمت نظامی که درست در میانه‌سال‌های بیسبال بازی‌کردنش بود.
در هر دوران وظیفه، به ویلیامز این فرصت داده شد که فقط برای نیروی دریایی و تفنگ‌داران دریایی بیسبال بازی کند؛ اما او مبارزه را انتخاب کرد.
«بیشتر بخوانید: مدیریت استراتژیک در ورزش؛ 4 مرحله برنامه ریزی استراتژیک در ورزش»
-
جسی اونز
من اعتقاد دارم که هرکس بتواند شخصاً هیتلر را عصبانی کند ارزش دارد که یک قهرمان خوانده شود و من بسیار سپاسگزارم که حداقل یک نفر در دنیای ورزش وجود داشته که با همین روش به مقام قهرمانی رسیده.
جسی اونز ستاره المپیک ۱۹۳۶ برلین بود که قرار بود ویترینی برای به‌اصطلاح «مسابقه» باشد. اونز چهار مدال طلا کسب کرد طوری که موفقیت او باعث شد که هیتلر تصمیم بگیرد که بعد از اولین روز از ارائه مدال صرف‌نظر کند.
در کل، اونز یکی از بهترین داستان‌های تاریخ المپیک را دارد.
-
محمد علی کلی
برای معرفی محمد علی کلی به‌عنوان یکی از قهرمانان ورزشی یک‌بار دیگر از دیوید هالبرستام بزرگ نقل می‌کنم:
«او یک مبارز بزرگ، یک شخصیت برجسته و درخشان، یک شخصیت اصیل واقعی (برخلاف بسیاری از تقلیدکنندگان لاغر که از آن زمان آمده‌اند)، در نهایت فردی آن‌قدر بزرگ نظر بود که از دنیای کوچک‌تر ورزش به سمت دنیای بزرگ‌تر قدم برداشت.»
در واقع، شاید هیچ ورزشکاری بزرگ‌تر از محمدعلی وجود نداشته باشد که نماد فرهنگی بزرگ‌تری در قرن بیستم در دنیای ورزش باشد. او بزرگ‌تر از بوکس و بزرگ‌تر از ورزش بود و این چیزی است که او را به یک قهرمان تبدیل می‌کند و دلیل اینکه او از جکی رابینسون بالاتر است.
علی مجبور بود با مشکلات بسیار بیشتری نسبت به رابینسون دست‌وپنجه نرم کند، زیرا این روش را خود انتخاب کرده بود.
محمد علی شخصیتی بود که بیشترین تأثیر را بر دنیای ورزش و جامعه خود گذاشت و به معنای واقعی کلمه یک قهرمان ورزشی بود.
«بیشتر بخوانید: تاب آوری در ورزشکاران؛ 8 راهکار تقویت تاب آوری و گذر از سختی‌ها»
افزودن دیدگاه