اهمیت اخلاق در ورزش و چگونگی سخن‌گفتن از آن توسط رهبران ورزشی
تلاش در جهت برتری در ورزش می‌تواند به طرز فوق‌العاده‌ای مایۀ خشنودی باشد. اما چه اتفاقی می‌افتد که میل به پیروزی بر رعایت اخلاق در ورزش و احترام به قوانین بازی سلطه می‌شود؟ در ژانویه ۲۰۲۰، تحقیقات مدیران لیگ بیسبال جهان، یک تیم بیسبال حرفه‌ای آمریکایی به نام هیوستون آستروس را به دلیل تقلب مجرم شناسایی کرد. این یعنی اینکه تیم با عدم توجه به اهمیت اخلاق در ورزش به‌منظور برنده‌شدن به هر قیمتی، تعهدش را برای یک بازی جوانمردانه زیر پا گذاشته است.
بازیکنان آستروس به همراه سرمربی و چند تن دیگر از کارکنان تیم با برنامه‌ریزی، اقدام به سرقت غیرقانونی سیگنال‌هایی از تیم‌های حریف کردند. گرفتن سیگنال یعنی مشاهدۀ سیگنال‌هایی که بین بازیکن پرتاب‌کنندۀ توپ و بازیکن گیرندۀ توپ ردوبدل می‌شود، سپس انتقال آن اطلاعات به بازیکن تیم مهاجم به‌طوری که بتواند هدف پرتاب‌کنندۀ توپ را حدس بزند، از نظر قوانین مدیران لیگ مجاز به داشتن این اطلاعات هستند، اما نه وقتی‌که از طریق تکنولوژی آن را به دست آورده باشند.
در مورد آستروس، توطئه‌گران دوربینی کار گذاشتند که سیگنال‌ها را ضبط می‌کرد و به‌صورت زنده در اختیار نیمکت ذخیره تیم می‌گذاشت. این کار به‌وضوح قوانین مدیران لیگ را نقض می‌کرد. رسوایی که پس از آن اتفاق افتاد به بحث و جدل دربارۀ مسئله اخلاق در ورزش چه در داخل و چه خارج از زمین‌بازی دامن زد.
اتهامات نژادپرستی و زورگویی مربیان لیگ ملی هاکی، فیلم‌برداری غیرقانونی تیم فوتبال امریکایی نیوانگلند پتریوتس از حریفان، و تعداد بی‌شماری حوادث دیگر، چالش‌های اخلاقی از عدم وجود اخلاق در ورزش را برجسته می‌کنند که باید به آن‌ها رسیدگی شود. این رسوایی‌ها می‌توانند درس مهمی از احترام به دیگران، عملکرد صادقانه و رفتار منصفانه به شما دهند.
ورزش عمیقاً غریزۀ ذاتی مردم را برای رقابت و موفقیت به هیجان می‌آورد. صرف‌نظر از انگیزۀ موفقیت، عشق به ورزش باید شامل احترام به عدالت نیز باشد. رهبران و مدیران ورزشی در ورزش‌های حرفه‌ای، دانشگاهی و بین مدرسه‌ای نقشی کلیدی را در ترویج بهترین شیوه‌هایی ایفا می‌کنند که نه‌تنها از بازی جوانمردانه حمایت می‌کنند، بلکه محیط‌هایی را به وجود می‌آورند که الهام‌بخش‌اند و مشوق رفاقت، احترام و اتحاد مردم.
علاقه‌مندان به ساخت برنامه‌های ورزشی که این ارزش‌های مهم را در دانش‌آموزان ورزشکار پرورش میدهند باید مهارت‌های مناسب را هم توسعه دهند. بسیاری از دانشگاه‌ها برنامه‌های تحصیلی پیشرفته‌ای در مدیریت ورزشی ارائه میدهند که فارغ‌التحصیلان را برای رهبری دپارتمان‌های ورزشی موفق در آینده آماده می‌سازد.
«بیشتر بخوانید: مدیریت استراتژیک در ورزش؛ 4 مرحله برنامه ریزی استراتژیک در ورزش»
اهمیت اخلاق در ورزش، برای چیست؟
اهمیت اخلاق در ورزش به علت اهمیت نحوه انجام یک بازی مهم شده است. آسیب‌های غیرواقعی، استفاده از استروئیدها، تغییر جهت‌دادن چوب به‌طوری که بتواند دورتر به توپ بیسبال برخورد کند، یا آسیب رساندن عمدی به بازیکنان تیم حریف، همۀ این‌ها سلامتِ رقابت را به خطر می‌اندازند. رویدادهای ورزشی جنگ نیستند، اما بیشتر رقابت‌ها جدی هستند. به‌جای این، مسابقات باید به ورزشکاران فرصت برابری بدهند تا نشان دهند که چه کسی در یک مجموعه قوانین تعیین شده بهترین عملکرد را دارد.
مشکلات در ورزش وقتی به وجود می‌آیند که تیم‌ها، مدیران یا مربیان برای پیروزی ارزش بیشتری قائل باشند تا نحوه پیروزی و رعایت اخلاق. اخلاق در زمین‌بازی، از حاشیه‌ها گرفته تا دفاتر اداری و فراتر از آن، باید بیشتر از برنده‌شدن یا بازنده بودن نحوۀ بازی را بسنجند.
ورزش بر اساس قوانین انجام می‌شود. وقتی ورزشکاران، داوران، مربیان یا مدیران تلاش می‌کنند قوانین بازی را دور بزنند، موجب تضعیف پایه‌های خودِ ورزش می‌شوند.
اعتبار ورزش، در توانایی آن‌ها در انجام کارهایی فراتر از شناسایی بهترین ورزشکاران است. ورزش می‌تواند ارزش‌های مهمی از جمله احترام و کار گروهی را کم‌کم بهتان یاد دهد و درس‌هایی دربارۀ پشتکار و صداقت هم به شما بیاموزد. در یونان باستان، ورزش دوومیدانی به‌عنوان ابزاری مهم در ساختن شخصیت در نظر گرفته می‌شد که مشوق نظم، همکاری و مسئولیت‌پذیری بود. ورزش بدون اخلاق با این ارزش‌ها سازگار نیست.
از بسیاری جهات، مسابقات ورزشی از جنبه‌های دیگر زندگی تقلید می‌کنند؛ یعنی ناامید شدن‌ها، پیروزی‌ها و مبارزات. این تجربیات می‌توانند پیامدهای معناداری بر رفتار، ارزش‌ها و درک افراد از خود و دیگران داشته باشند. مثلاً:
- مدیریت شکست در یک تورنمنت تنیس، فرد را برای مقابله با ناامیدی‌های دیگر در زندگی آماده می‌کند.
- حمایت از یک هم‌تیمی که نمی‌تواند یک‌فصل فوتبال را به دلیل مصدومیت به پایان برساند، همدلی بیشتری را در سایر زمینه‌های زندگی ایجاد می‌کند.
- مبارزه و تلاش برای تعیین زمان مقدماتی یک مسابقۀ شنا، فرد را درباره سخت‌گیری‌های لازم برای رسیدن به اهداف حرفه‌ای آماده می‌کند.
اصول اخلاقی محکم در مسابقات ورزشی نشان‌دهندۀ احترام برای همۀ افراد درگیر در یک رویداد ورزشی یعنی ورزشکاران، هواداران، مربیان و غیره است.
اخلاق در ورزش به موارد زیر اشاره دارد:
- حفظ سلامت ورزشکاران
- پیروی از قوانین
- احترام به حریفان
- نشان‌دادن خویشتن‌داری در مواجهه با ناامیدی یا شکست
- مسئولیت اشتباهاتتان را بپذیرید و دیگران را سرزنش نکنید
- برای به‌دست‌آوردن مزایای ناعادلانه تلاش نکنید
رعایت و توجه به اهمیت اخلاق در ورزش می‌تواند اخلاقیات را در زمینه‌های دیگر، مثل کمک به افراد نیازمند، ایجاد اعتماد، احترام به کرامت انسانی و رفتار یکسان با دیگران ترویج دهد. علاوه بر این، تعهد به اخلاق در ورزش در مسابقات ورزشی و برای ورزشکاران این امکان را فراهم آورد تا در هر سطحی بتوانند ارتباطات بهتری با جامعه‌شان برقرار کنند.
برای مثال، دپارتمان‌های ورزشی دبیرستانی که با همۀ برنامه‌های ورزشی به طور مساوی برخورد می‌کنند، یعنی بدون تعصب داشتن و طرف‌داری‌کردن از تیم یا ورزشی خاص، برابری و وحدت بیشتری را در جامعه مدرسه تقویت می‌کنند. برعکس، یک برنامۀ ورزشی دانشگاهی که چشم خود را بر روی شیوه‌های هولناک علیه بازیکنان آتی می‌بندد یا گواهینامۀ علمی دانشجویان ورزشکار را جعل می‌کند، احتمالاً بی‌اعتمادی و عدم اتحاد را در جامعه به وجود می‌آورد.
«بیشتر بخوانید: خصوصیات یک ورزشکار حرفه ای؛ 12 ویژگی ورزشکاران حرفه ای و موفق»
مقابله با معضلات اخلاقی در ورزش
گاهی اوقات شرایطی پیش می‌آید که افراد در دنیای ورزش را وسوسه می‌کند تا اصول اخلاقی را زیر پا بگذارند. دو دلیل برای کنارگذاشتن اخلاق در ورزش ذکر شده:
- تمایل به کسب امتیاز
- ترس از رقابت در شرایط بدون منفعت
شرایط زیر را در نظر بگیرید:
یک مربی بسکتبال کالج نگران است که شاگردان ورزشکارش معدل امتیاز بالا را حفظ نکنند و واجد شرایط شرکت در رقابت‌های ورزشی نباشند. برای افزایش معدل آن‌ها، او تمرینی را طراحی می‌کند و به بعضی از دانش‌آموزان ورزشکار که هرگز مجبور به شرکت در کلاس‌ها نیستند، می‌دهد. چنین موردی در دانشگاه جورجیا اتفاق افتاد، یعنی سرمربی با پسرش، کمک‌مربی که تدریس کلاسی را به عهده داشت، همکاری کرد. دانش‌آموزان ورزشکار هرگز در کلاس شرکت نکردند، اما امتیاز و نمرات بالایی گرفتند.
یک مربی فوتبال دبیرستانی، بازیکنان بااستعداد را کشف می‌کند، اما بعد متوجه می‌شود که بازیکنان در منطقۀ دیگری زندگی می‌کنند. مربی مدارک اقامت آن‌ها را جعل می‌کند تا این دانش‌آموزان بتوانند خارج از برنامهٔ حضوروغیابشان بازی کنند. چنین رسوایی در دالاس بود که منجر به اخراج مدیر مدرسه، ناحیه و تعدادی دیگر از کارمندان منطقه شد.
مسائل اخلاقی در ورزش فقط بر مربیان، مدیران و مسئولان تأثیر نمی‌گذارد. ورزشکاران نیز با معضلاتی روبرو می‌شوند که ممکن است تعهدشان را به اخلاق مورد آزمایش قرار دهد، به‌ویژه در محیط‌هایی که داروهای افزایش‌دهندۀ عملکرد یا همان انرژی‌زا به‌راحتی در دسترس عموم هستند.
باتوجهبه شایعات، گمانه‌زنی‌ها و تأیید این مطلب که برخی از تحسین‌برانگیزترین ورزشکاران جهان از داروهای انرژی‌زا استفاده کرده‌اند، تعجبی ندارد که دیگران به دوپینگ فکر کنند. وقتی ورزشکاران بدگمان هستند که «همه دارند این کار را انجام میدهند»، ممکن است فکر کنند که با استفاده‌نکردن از دارو، خودشان را در معرض آسیب قرار میدهند.
تایلر همیلتون، دوچرخه‌سوار حرفه‌ای و مشهور آمریکایی و قهرمان سابق تور دوفرانس اولین‌باری که تصمیم به استفاده از مواد انرژی‌زا گرفت را در برنامه «effects of peds athlete stories» تشریح کرد. او می‌دانست که بیشتر هم‌تیمی‌هایش دوپینگ می‌کنند و توضیح می‌دهد: «فکر می‌کردم اگر مواد انرژی‌زا مصرف نکنم، برای معتبرترین مسابقۀ دوچرخه‌سواری در تور دو فرانس انتخاب نمی‌شوم». درنهایت، همیلتون تقریباً ده سال بعد در مقابل هیئت منصفه اعتراف کرد که دوپینگ کردن منجر به موفقیتش شده بود، اما این کار سلامت روانی‌اش را از بین برد.
«بیشتر بخوانید: تاب آوری در ورزشکاران؛ 8 راهکار تقویت تاب آوری و گذر از سختی‌ها»
عدم رعایت اخلاق در ورزش می‌تواند عواقب گسترده‌ای داشته باشد:
در مورد دوپینگ، ورزشکاران متخلف چه شناسایی شوند یا نه ممکن است با مشکلات سلامتی مختلفی روبرو گردند، از جمله:
- لخته‌شدن خون
- مشکلات کبدی
- فشارخون بالا
- افسردگی
- ضربان قلب نامنظم
فراتر از مشکلات سلامتی، دوپینگ کردن در مسابقات، زندگی اسطوره‌های حرفه‌ای مانند لنس آرمسترانگ و سامی سوسا را هم نابود کرده و به فعالیت ورزشی تعداد بی‌شماری ورزشکار حرفه‌ای پایان داده است. باوجوداینکه که نهادهای حاکم بر ورزش مثل اتحادیه ملی ورزش دانشگاهی، لیگ‌های ورزشی حرفه‌ای و آژانس جهانی ضد دوپینگ، روی ورزشکاران تست داروهای ورزشی یا دوپینگ انجام میدهند، بسیاری از ورزشکاران جوان‌تر تحت آزمایش قرار نمی‌گیرند.
ورزشکاران با چالش‌های اخلاقی دیگری نیز روبرو هستند؛ مثلاً وقتی داوران یا سرداوران تصمیمات نادرستی می‌گیرند یا تخلفات را نمی‌بینند، ممکنه ورزشکاران احساس کنند که مجبور به “اصلاح” اشتباهات هستند.
مسابقه‌ای را در نظر بگیرید که در آن مدافع تیم به طور ناخواسته توپ فوتبال را با دستش منحرف کرده و مانع از گل‌زنی تیم حریف می‌شود. کمی بعد در بازی، بازیکن دیگری از تیم مقابل فرصتی برای جبران گل ازدست‌رفته پیدا کرده و عمداً از دستش برای تغییر امتیاز احتمالی استفاده می‌کند.
در این حالت، ممکن است بازیکن این عمل به‌دست‌آوردن امتیاز را خیلی پیش‌پاافتاده در نظر بگیرد. همین‌طور ممکن است که دیگران به اهداف متفاوت هر بازیکن توجه کنند. در‌حالی‌که هر دو بازیکن مرتکب خطا شده باشند، بازیکن دوم عمداً قوانین را زیر پا گذاشت تا به برتری برسد. چنین شرایطی اغلب در ورزش اتفاق می‌افتد و ورزشکاران را مجبور می‌کند بدون توجه به پیروی از اصول اخلاقی تصمیماتی آنی بگیرند.
مؤسسات هم می‌توانند تصمیمات غیراخلاقی بگیرند و مجبور شوند عواقب آن را قبول کنند. یکی از سنگین‌ترین مجازات‌ها برای نقض قوانین، تعطیلی برنامۀ فوتبال دانشگاه متدیست جنوبی در سال ۱۹۸۷ بود. بازیکنان این تیم بارها با پرداخت پول قوانین را نقض کرده بودند، و این باعث شد اتحادیه ملی ورزش دانشگاهی کل بازی‌های فصل ۱۹۸۷ تیم و بازی‌های خانگی سال ۱۹۸۸ را هم لغو کند. تا به امروز، دانشگاه متدیست جنوبی هنوز جایگاهش را به‌عنوان یک کالج اصلی فوتبال، بازیابی نکرده است.
بررسی مسائل اخلاقی در ورزش‌های دانشگاهی
مدیران ورزشی کالج که برنامه‌های ورزشی، تیم‌های مربیگری یا مدیریت جذب بازیکن را هماهنگ می‌کنند، هر روز با تصمیمات اخلاقی مواجهه هستند ازجمله:
- عملکرد ورزشی دانش‌آموز ورزشکار
- رفتار دانش‌آموز ورزشکار در داخل و خارج از زمین
- رفتار منصفانه با دانشجویان ورزشکار
- عملکرد تحصیلی دانشجویان ورزشکار
- مدیریت تیم
کالج‌ها و دانشگاه‌های امروزی پول زیادی از برنامه‌های ورزشی به دست می‌آورند و مبالغ زیادی هم برای حفظ آن برنامه‌ها خرج می‌کنند. این می‌تواند فشار زیادی بر مدیران برای کسب موفقیت ایجاد کند و گاهی اوقات به رفتارهای غیراخلاقی دچار شوند.
دو موضوع اخلاقی رایج در ورزش‌های دانشگاهی عبارت‌اند از:
- شیوه‌های جذب نیرو
استخدام‌کنندگان باید هنگام ارتباط با ورزشکاران دبیرستانی از قوانین خاصی پیروی کنند. ضمن اینکه می‌توانند بورس تحصیلی ارائه دهند، اما نمی‌توانند به آن‌ها هدیه، پول یا مانند آن را بدهند. این قوانین طوری طراحی شده‌اند که دانش‌آموزان ورزشکار بتوانند بدون احساس فشار یا رشوه‌دادن، آگاهانه تصمیم بگیرند. به‌علاوه، کالج‌ها و دانشگاه‌ها نمی‌توانند استانداردهای علمی را به نام ورزش پایین بیاورند. اگر آن‌ها دانش‌آموزان ورزشکار را جذب می‌کنند، این بچه‌ها باید مهارت‌های موفقیت تحصیلی در مدرسه را داشته باشند.
وقتی استخدام‌کنندگان سعی در دورزدن قوانین دارند، چه اتفاقی می‌افتد؟
اخیراً رویدادی از زیر پا گذاشتن اخلاق ورزشی، شامل چندین دانشگاه برتر بود، دستیاران مربی، سرمربیان و مدیران بسکتبال با مدیران اجرایی آدیداس توطئه کردند تا از پرداخت‌های نقدی برای فرستادن افراد مستعد به مدارس تحت حمایت آدیداس استفاده کنند. این امر منجر به اخراج، دستگیری و محاکمۀ آن‌ها شد.
تحقیقات سی‌ان‌ان به این نتیجه رسید که بین ۷ تا ۱۸ درصد از دانش‌آموزان ورزشکارِ رشتۀ بسکتبال و فوتبال تحت پوشش، پذیرششان صرفاً بر اساس توانایی‌های ورزشی‌شان بوده است. این امر شهرت و اعتبار بسیاری از برنامه‌ها را کاهش داده و تعهدشان به اهداف آموزش عالی را مورد تردید قرار داده است. این نوع شیوه‌های استخدام نه‌تنها یکپارچگی بخش‌های ورزشی را تضعیف می‌کند، بلکه یکپارچگی کل دانشگاه را زیر سؤال می‌برد.
- تنبیه ورزشکاران
هنگامی که ورزشکاران قوانین را زیر پا می‌گذارند یا در داخل یا خارج از زمین عملکردی غیراخلاقی دارند، مربیان، مدیران ورزش یا سایر مسئولین ورزشی باید واکنش مناسبی را نشان دهند. نادیده‌گرفتن رفتار نادرست ورزشکاران می‌تواند به‌نوعی تأیید ضمنی آن‌ها باشد. رفتار نادرست ممکن است شامل نقض مقررات اتحاد ملی ورزش دانشگاهی از طریق پذیرش هدایا، مزاحمت یا هتک حرمت و موارد دیگر باشد.
رسوایی‌های متعدد از تعرض جنسی ورزشکاران در دانشگاه بیلور نشان می‌دهد که وقتی دانشجویان برای رفتار ناشایستشان مجازات نمی‌شوند چه اتفاقی می‌افتد:
از سال ۲۰۱۲، دانشجویان دختر در بیلور شروع به طرح اتهامات تعرض جنسی علیه دانشجویان مرد ورزشکار کردند. این گزارش‌ها چند سال ادامه یافت، اما به نظر می‌رسید که دانشگاه متهمان را رها کرده و مجازاتی برایشان در نظر نگرفته است. حتی پس از کیفرخواست و محکومیت ورزشکاران بیلور، این مشکل همچنان ادامه داشت. تعدادی از خانم‌ها دانشگاه را به کوتاهی در انجام اقدامات مناسب متهم کردند. درنهایت، شرکت حقوقی مستقلی که برای تحقیق فراخوانده شد، گزارش داد که بخش ورزش “در شناسایی و پاسخگویی به الگوی خشونت جنسی” شکست‌خورده است.
شکست در رسیدگی و مجازات رفتار غیراخلاقی و بزهکارانه ممکن است منجر به تعرضات جنسی بیشتر شود. این رسوایی همچنین منجر به یک‌سری اخراج، استعفا و شکایت شد. امروزه، دانشگاه بیلور همچنان در تلاش است تا شهرت و اعتبارش را به‌عنوان ارائۀ محیطی امن برای دانشجویان دوباره به دست آورد.
صداقت آکادمیک
سال‌ها گزارش‌های دلسردکننده دربارۀ دانشگاه‌هایی که صداقت آکادمیک یا اخلاق آکادمیک را قربانی عظمت ورزش می‌کنند، برنامه‌های ورزشی بین دانشگاهی را متزلزل کرده است. آن‌ها همچنین این سؤال را مطرح کرده‌اند که آیا اهداف ورزشی دانشگاه و آموزش عالی با هم سازگاری دارند یا خیر.
بعضی از بدترین نمونه‌هایی که با وقاحت تمام صداقت آکادمیک را نادیده می‌گیرند، دانشگاه‌های برتر شرکت‌کننده در مسابقات بسکتبال مارس هستند:
دانشگاه سیراکیوز برای اطمینان از اینکه دانشجویان ورزشکار نمرات لازم برای واجد شرایط بودن در بازی بسکتبال را حفظ می‌کنند، یک‌جور حقه زد. مدیر فنی سابق بسکتبال، نام‌های کاربری و رمز عبور دانش‌آموزان ورزشکار را جمع‌آوری کرد و آن‌ها را به کارکنان داد. سپس آن کارکنان از این اطلاعات برای مکاتبه با اساتید دانشجویان استفاده کردند و پروژه‌هایی را که متعلق به خودشان نبود برای اساتید ارسال کردند.
در دانشگاه کارولینای شمالی، استاد و مدیر دانشگاه معدل دانشجویان را با ایجاد کلاس‌های غیرواقعی افزایش دادند. برای بعضی از کلاس‌ها، دانش‌آموزان مجبور به ملاقات با استاد نبودند و بدون توجه به محتوا، نمرات بالایی را برای مقالاتشان دریافت کردند.
نگاهی به مسائل اخلاقی در ورزش جوانان
ورزشکاران جوان‌تر به‌منظور شرکت در ورزش نیاز به راهنمایی و حمایت متفکرانه دارند. آن‌ها نه‌تنها به فردی نیاز دارند که قوانین را بهشان بیاموزد و کمکشان کند تا مهارت‌های ورزشی‌شان را توسعه دهد، بلکه به بزرگسالانی هم نیاز دارند که نسبت به رقابت نگرشی مثبت داشته باشند و در مورد بازی جوانمردانه به آن‌ها آموزش دهند. ورزش پتانسیل بالایی برای آموزش درس‌های مهم زندگی دارد. بااین‌حال، دانش‌آموزان ورزشکار به مربیانی مسئول احتیاج دارند تا ارزش‌هایی را به آن‌ها یاد بدهند که هم از ورزش لذت ببرند و هم رشد کنند.
ترویج اخلاق در ورزش با شیوه‌های مربیگری اخلاقی
به‌کارگیری شیوه‌های مربیگری اخلاقی تأثیر زیادی بر برنامه دوومیدانی داشته، به‌ویژه برای ورزشکاران خردسال.
- مربیان با تمرکز کلی بر توسعه ورزشکاران خردسال به آن‌ها کمک می‌کنند تا به بزرگ‌ترین پتانسیل خود در این ورزش دست یابند.
- با تعیین اهداف توسعه مناسب و برنامه‌ریزی استراتژیک، مربیان می‌توانند ورزشکاران خردسال را برای موفقیت توانمند کنند.
- با شناسایی و الگوبرداری از رفتارهای اخلاقی در ورزش، مربیان می‌توانند دانش‌آموزان را برای پاسخگویی مناسب در طول تمرین و مسابقات آماده کنند.
- مربیان با ایجاد محیط‌های امن و محترمانه و عاری از سوءاستفاده، شرایطی را برای ورزشکاران خردسال ایجاد می‌کنند تا از اشتباهات خود درس گرفته و اعتمادبه‌نفسشان بالا برود.
- مربیان باتوجهبه سلامت ورزشکاران خردسال و ساختار فیزیکی بدنشان می‌توانند به پیشگیری از آسیب‌ها کمک کنند و به دانش‌آموزان دربارۀ تغذیۀ خوب و سایر اقداماتی که کمک می‌کند سالم بمانند، توضیح میدهند.
عمل‌کردن به این موارد به پرورش استعدادهای ورزشکاران خردسال کمک کرده و اهمیت رعایت اخلاق در ورزش را به آن‌ها می‌آموزد. اخلاق مربیگری، علاوه بر کمک به ورزشکاران جوان برای عملکرد خوب، می‌تواند انعطاف‌پذیری، توجه به دیگران و صداقت را هم پرورش دهد.
«بیشتر بخوانید: چطور یک مربی موفق باشیم؟ 12 ویژگی موثر در موفقیت مربی ورزشی»
دخالت والدین
ممکن است مربیان حتی پس از انجام بهترین تلاششان در هدایت اخلاق و آموزش ورزشکاران جوان، با دخالت والدین مواجه شوند. وقتی والدین خویشتن‌داری، اخلاق ورزشی خوب و حوصله‌ای را که ورزشکاران جوان و تأثیرپذیر انتظار دارند را از خود نشان نمی‌دهند، چه کاری باید انجام داد؟
والدینی که از کنار زمین مربیگری می‌کنند موجب ایجاد درگیری و استرس در ورزشکاران جوان می‌شوند. فریادزدن و دستوردادن به پسر یا دخترشان در وسط بازی می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند. اگر تکنیک‌های والدین با راهکارهای مربی مغایرت داشته باشد چه؟ پس از آن ورزشکاران جوان باید انتخاب کنند که به چه کسی گوش دهند، و انتخابشان ناگزیر آن‌ها را در مقابله با کسی قرار می‌دهد که قرار است به آن‌ها احترام بگذارند.
چنین سناریوهایی می‌تواند ورزشکاران جوان را تحت استرس بی‌دلیل قرار دهد، تمرکزشان را برهم زند و لذت یک بازی هیجان‌انگیز را از بین ببرد. در این مواقع، مربیان و مدیران ورزشی باید حدوحدود والدین را مشخص کنند. ضمن اینکه مشوق مشارکت والدین هستند، باید خیلی واضح آن‌ها را متوجه سازند که چه کسی مربی و چه کسی تشویق‌کننده است.
«بیشتر بخوانید: 6 نکته مهم درباره ارتباط والدین ورزشکاران با مربیان»
جمع‌بندی
رعایت اخلاق در ورزش و یاددادن و انتقال مفاهیم اهمیت اخلاق در ورزش به ورزشکاران خردسال و جوان مستعد به مجموعه‌ای از عوامل وابسته است. از محیطی که ورزشکار در آن قرار گرفته، اخلاق مربی و دیگر ورزشکاران همسال تا فشارآوردن بیش از حد برای موفقیت و مواجه نشدن با نتایج اقدامات غیراخلاقی، همگی در گسترش و یا بی‌اعتنایی به رعایت اخلاقیات در ورزش منجر می‌شوند.
به همین دلیل برای گسترش این مفهوم و تربیت نسلی اخلاق‌مدار در ورزش لازم است سازمان‌های مختلف دست‌به‌دست هم داده و برای به نتیجه رسیدن تلاش کنند.
افزودن دیدگاه